Hindi ko alam kung bakit ko pinapahirapan sarili ko. Alam ko namimiss kita. Alam ko masaya ako sa kanila pero mas masaya ako sayo. Alam ko naman kasi ito ung tama para sating dalawa. Mali ba ung palaging isipin un mas mabuti para satin? Di ko na din naman nararamdaman presensya mo. Di ka din naman nag eeffort na magkaayos tayo. Ilang araw na din ang lumipas. Ako kasi ayoko ung tipong parang ako pa ung naghahabol at humihingi ng tawad at mag eeffort. Wala naman akong nagawang mali at kasalanan. Sa ganung paraan makikita mo kung mahalaga ka talaga sa isang tao. Well. Siguro nga naglalaro pa din siya hanggang ngayon. Di bale na. Malapit na din lang ako bumalik sa comfort zone ko. Dun lahat nalilimutan ko ng buong buo. This is it. I guess, let it be.